BEELD/VERHAAL. Wereldfotografiedag. Dag van de architectuurfotografie? (Gie Bresseleers)

FOTOGRAFIE EN ARCHITECTUUR

Ik zie mooi gekaderde beelden van gevels met geometrische raam- en deuropeningen, met specifiek reflecterende vlakken, met ritmisch terugkomende volumes, met uitgebalanceerde kleurvlakken, met strakke en doorlopende lijnen, met originele esthetische details, met speelse versieringen,…

Ik zie mooi gekaderde interieurs met exclusieve tafels, stoelen en zetels, met vrijstaande ligbaden, met fijn uitgetekende maatkasten,... van lege gangen en traphallen met gesloten binnendeuren…

De foto’s kiezen nadrukkelijk voor een gecontroleerd perspectief: verticale parallelle lijnen, een vlakke horizon, de juiste derde-verhouding,… De vertekening die normaal optreedt bij het nemen vanop manshoogte wordt weggewerkt met een technische camera of met digitale nabewerking. Een grote scherptediepte zet voor- als achtergrond scherp in beeld. De hemel is azuurblauw met lichte bewolking…

De foto’s documenteren het verwachte, zoeken naar rust en orde,…

Maar is architectuurfotografie niet meer dan het in beeld brengen van grote of kleine objecten? Ligt in architectuur niet de nadruk op de ruimtelijke kwaliteit? Wat ervaar ik als bezoeker of gebruiker aan verbanden en samenhang? Hoe straalt het gebouw op me af? Wat nodigt me uit? Wat zie ik? Wat voel ik? Wat hoor ik?

TOERIST-FOTOGRAAF

Ik noem mezelf een toerist-architectuurfotograaf. Onze vakanties staan in functie van gebouwen die ik in realtime wil ervaren. Uit allerlei nieuwsbrieven en artikels selecteer en verzamel ik de gebouwen die me onweerstaanbaar aantrekken. Krijgen onze plannen vorm dan zoeken we de interessante gebouwen in de buurt. Ontdek ik een heel merkwaardig gebouw, dan zoeken we een leuke stad in de buurt.

Ik mail naar de mogelijkheden om foto’s te nemen of om aan een (groeps)rondleiding deel te nemen. Vaak krijg ik geen of negatief antwoord. Vermits ik mijn eigen opdrachtgever en curator ben, maakt dat niet echt veel uit. Ga dan toch naar de bewuste locatie en bezoek het gebouw binnen de openingsuren. Vraag aan de balie om foto’s te mogen nemen en soms is dat toch positief… Oef. Vaak beperken mijn foto’s zich tot buitenopnames en semipublieke binnenruimten. Tot opnames in alle weersomstandigheden. Tot opnames op de meest willekeurige momenten van de dag…

ARCHITECTUUR EN FOTOGRAFIE

Maar de primaire moeilijkheid ligt in het vinden van goede architectuur. Architectuur die geen déjà vu is maar een vuja dè? Architectuur die buiten de lijnen tekent. Architectuur die relaties ruimtelijk vorm geeft. Architectuur die reflecteert over de stad en het landschap.

Zo’n architectuurfotografie documenteert het onverwachte. Het vraagt de toeschouwer om nauwkeurig te kijken en te zoeken naar de connecties in de beelden. Het gaat verder dan ”the beauty is in the eye of the beholder”.

Toont architectuurfotografie niet meer de kunst van de architectuur, dan de kunst van de fotografie?

Gie Bresseleers is architect en fotograaf. In zijn columnreeks 'BEELD/VERHAAL' verweeft hij fotografie en persoonlijke verhalen tot een unieke kijk op bijzondere projecten wereldwijd. De bij deze column bijgevoegde foto’s komen uit het project “Waarom alle gebouwen, Japanse theehuizen moeten zijn”.