STEEN & BEEN. To AI or not to AI (Filip Canfyn)
Onze huiscolumnist Filip Canfyn kaart een probleem voor jonge architecten binnen grote kantoren aan, een probleem, dat nu al in onder meer het Verenigd Koninkrijk voor een belabberde toekomst zorgt maar uiteraard ook hier kan opduiken.
Dezeen.com (11.08.25.) meldt dat dit jaar weer duizenden architecten zullen afstuderen in het Verenigd Koningrijk maar dat hun kansen op werk slechter dan ooit ogen. Meer dan honderd kandidaten voor één vacature, zeker bij grote kantoren, wordt niet meer uitzonderlijk genoemd.
Als boosdoener wordt gewezen op het gebruik van AI, zoals in andere (creatieve) kennissectoren. Taken voor jonge architecten worden nu goedkoper door technologie overgenomen.
De orderboek slinkt natuurlijk ook en de onzekerheid over de toekomst groeit door de hoge rente- en bouwkosten. Binnen die context focust een groot kantoor op het in huis houden van ervaren, performante architecten in plaats van het in huis halen van jonge krachten, waarin bovendien nog geïnvesteerd moet worden.
Het lijkt dan ook vreemd dat in dergelijk economisch klimaat nog zo veel architecten (willen) afstuderen, zeker in het licht van de resultaten van een recent onderzoek van Dezeen.com (28.01.25.). 450 deelnemers uit 64 landen klagen quasi unisono over lange uren, lage lonen en overmatige stress. Veel starters worden dan ook vroege uitvallers.
Architectuur an sich krijgt het ook moeilijk. Haar werkterrein wordt al maar complexer en technischer, zodat ingenieurs op het voorplan komen en bouwheren architecten als te dure bijkomstigheden gaan beschouwen. Als bovendien de grote kantoren elkaar beconcurreren worden erelonen gebradeerd en de rekening van die competitie wordt opnieuw betaald door de jonge medewerkers (lange uren, lage lonen, overmatige stress), die maar pover gecompenseerd worden met gratis “yoga classes and daily fruit baskets” (Amanda Baillieu).
Herkenbaar, toch?
