We zijn geboeid door verhalen allerhande. Verhalen zijn een immersieve vorm van dingen delen, dingen doorgeven en ze durven vervormen, aanvullen of redacteren. Oude verhalen, zoals herinneringen, historische foto’s, kaarten en bestaande gebouw(onderdelen). Nieuwe verhalen, zoals de levenswijze van iemand, doelen, (her)bestemmingen en culturele verschuivingen. En de heerlijke mengelmoes daartussen.
De verhalen kunnen concreet zijn, zoals: “ik ben een sloddervos, dus mijn keuken moet ik ook snel aan het zicht kunnen onttrekken” of “een prachtige directeurswoning, we moeten die een prominente plek geven in een site die qua ontwikkeling ook economisch haalbaar moet zijn". De verhalen kunnen ook vager zijn, zoals “een zoldertrap is iets anders dan een keldertrap, voor mij is dat opstijgen naar een universum van avonturen.”
We kunnen goed luisteren. Naar de verhalen van de mensen, de plek en alles errond.
We kunnen goed praten. Om je mee te nemen in je eigen verhaal.
We kennen een taal die jij niet kent: die van architectuur.
We schetsen, we tekenen, we rekenen, we schrijven.
Opnieuw en opnieuw.
We vertalen verhalen tot ruimte, om die dan ook werkelijk te bouwen.