Onze huiscolumnist Filip Canfyn amuseert zich met de Oostendse vuurtorensaga, de zoveelste proeve van de strijd tussen erfgoed en vastgoed.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn grijpt het 100e Autosalon aan om het nog eens over ons mobiliteitsgedrag te hebben. Verder dan dat gaat zijn interesse voor de gemotoriseerde fancy fair trouwens niet.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn leidt het nieuwe jaar lichtvoetig in. Er mag al eens gelachen worden. Met architecten. En door architecten met zichzelf. Leve 2023!
Onze huiscolumnist Filip Canfyn stelt zich de vraag hoe lang een architectenkantoor, en bij uitbreiding een product, nog de naam van de stichter, de bezieler, de baas kan gebruiken wanneer die overleden is.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn heeft het in ‘Paroles paroles’ al kort gehad over ‘Verschuivingen’ (De Bezige Bij, 2022) van Stefan Hertmans. Hij vindt de helft van het boekje subliem, bij de andere helft loopt hij wat verloren. In elk geval staan er in het essay genoeg schitterend geschreven paragrafen en citaten om onder de kerstboom te leggen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn vindt een boek zo goed dat hij er een column over schrijft, en geen recensie: ‘Rotterdam – Een ode aan inefficiëntie’ (De Correspondent, 2022) van Arjen van Veelen. Over het overleven-op-het-randje van een stad-met-een-randje.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn laat zich niet verrassen door het intense debat rond de Liebesarchitect van Huts: ook rond het ontwerp van de Boerentoren zelf laaide de discussie hoog op tussen voor- en tegenstanders van verandering tout court en van dié verandering in het bijzonder. Hij maakt zich andere zorgen.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn ontleent deze week zijn titel aan een overjaarse Franse schlager, gezongen door Dalida (parolee parolee!) en gemurmeld door Alain Delon. Hij wil het immers over markante woorden hebben. Ja, men komt die tegen als men veel leest.
Onze huiscolumnist Filip Canfyn komt terug op een krantenartikel van eind oktober, dat meldt: “de Vlaming staat meer in de file dan voor corona”. Hij begrijpt het nog altijd niet: hoe kan zoveel domheid bestaan?
Onze huiscolumnist Filip Canfyn krijgt een merkwaardige reactie op zijn column over Gare Maritime in Brussel. Verrukt over de architectuur maakte hij zich vorige week zorgen over de toekomst van deze erfgoedparel, en dat viel slecht. Bij Gare Maritime zelf.