B-architecten realiseert op Reyerssite eigentijdse mediaschool tussen klas en park

HELB, dat tot nu toe onderdak vond in enkele verdiepingen van de bestaande RTBF-gebouwen, grijpt de geplande verhuis van de openbare omroep aan om een eigen, toekomstgerichte infrastructuur op te zetten. Die kans komt niet vaak: een volledig nieuw schoolgebouw op een centrale stedelijke locatie is een uitzondering in het Franstalig hoger onderwijslandschap. De ligging in het mediapark is strategisch: de hogeschool wil haar band met de omliggende media-instellingen niet alleen bestendigen, maar actief inzetten op samenwerking en kruisbestuiving met de professionals van morgen.

Leren buiten het klaslokaal

Het ontwerp van B-architecten vertaalt die ambitie in een gebouw dat veel meer is dan een klassieke school. De architecten observeerden hoe studenten zich vandaag al door de gangen en groene zones bewegen, vaak beladen met camera’s en microfoons, ogenschijnlijk doelloos rondslenterend. Maar schijn bedriegt: ze zijn aan het werk, in de marge van het leslokaal, op zoek naar licht, geluid en compositie. Die sfeer van ‘leren door te doen’ vormde het uitgangspunt voor een architectuur waarin beweging, oefening en toevallige ontmoeting centraal staan, ook buiten de formele onderwijsmomenten.

Een brede circulatiezone aan de transparante voorgevel vormt de ruggengraat van het gebouw. Daar rond liggen een cafetaria, mediatheek, projectiezaal, foyer en diverse auditoria. Deze ruimten zijn niet enkel toegankelijk voor studenten en docenten, maar ook inzetbaar voor publieksgerichte activiteiten, zoals filmvertoningen of tentoonstellingen. Door die open structuur krijgt het gebouw een stedelijk karakter: het is geen introverte campus, maar een huis voor film en fotografie waar ook de buurt en het brede publiek welkom zijn.

Studio en scherm

De geluids- en filmstudio’s bevinden zich in het souterrain, waar daglicht en akoestiek makkelijker controleerbaar zijn. Deze ingreep laat toe om de bovenbouw visueel open te houden. In plaats van alles in te kapselen, zorgt B-architecten voor een duidelijke stratificatie van functies: de gesloten, technische ruimten beneden; de publieksgerichte en leeromgevingen erboven. Zo ontstaat een gelaagde architectuur waarin elke ruimte optimaal kan functioneren, zonder in te boeten op sfeer of gebruikskwaliteit.

De contrasterende noden – enerzijds gesloten, stille werkruimtes, anderzijds openheid naar de omgeving – worden intelligent verzoend. Klaslokalen liggen aan de rustige binnenzijde van het bouwblok, terwijl de levendige circulatiezone uitkijkt op het park. Hierdoor ontstaan twee gezichten: een stedelijke, publieke gevel naar het mediapark toe en een meer introvert studieklimaat binnenin. Het gebouw wordt zo letterlijk en figuurlijk een schakelpunt tussen stad en onderwijs, tussen concentratie en connectie.

Architectuur als didactisch kader

De ontwerpkeuzes ondersteunen niet alleen het gebruik, maar maken ook het leerproces zichtbaar. In de truss-structuren in de gangen kunnen studenten eigen decors of belichting ophangen, net zoals in een professionele studio-omgeving. Zelfs het meubilair en de afwerking refereren aan audiovisuele technieken: beton, zwart plafond, gordijnen, kabelgoten. Deze details tillen het gebouw op van een klassiek opleidingscentrum naar een werkplek die dicht bij de latere beroepspraktijk ligt.

Op het dak bevindt zich een openluchtstudio met zicht op het mediapark. Die ruimte is niet enkel symbolisch – als uitkijkpunt op de Brusselse mediasector – maar ook functioneel: ze nodigt uit tot experiment, performance en reflectie. Zo geeft het gebouw niet alleen vorm aan een onderwijsprogramma, maar stimuleert het ook zelf de creativiteit van zijn gebruikers. De campus wordt een levend leerinstrument, waarin de grens tussen infrastructuur en pedagogie vervaagt.