STEEN & BEEN. Lik op stuk (Filip Canfyn)

OMA krijgt de opdracht om de voormalige site van de Bijlmerbajes te masterplannen en dus te vastgoediseren. Rem Koolhaas wil, want dat klinkt altijd prima in hogere kringen, in zijn ontwerp refereren naar de historiek van de plek, waar zes gevangenistorens stonden. De architect komt op het lumineuze idee om de zevende toren, die nooit gebouwd werd, in eer te herstellen. 17 verdiepingen hoog, met identieke spartaanse vierkante ramen en ventilatieluiken, die moeten lijken op horizontale tralies. De oude cellen worden bovendien slooprecup voor het prefabbeton van de gevels, om nog meer te refereren. Goed voor 135 standaardappartementen (sic!).

Op Dezeen wordt dit OMA-opus de topic van een discussie onder de noemer ‘het saaiste gebouw van het jaar?’. Op een aantal onvoorwaardelijke Koolhaas-fanaten na verwerpen de meesten, al dan niet sarcastisch, het gevangenisconcept. “Why would an residential building be based on a prison?” “They nailed the prison part.” De Koolhaas-manier van architectuur bedrijven wordt ook gehekeld. “The level of architectural nihilism here is astounding. (…) you are just producing real estate.”

De kritiek wordt zelfs pittig pijnlijk wanneer Koolhaas herinnerd wordt aan zijn eigen woorden uit 1996: “People can inhabit anything. And they can be miserable in anything and ecstatic in anything. More and more I think that architecture has nothing to do with it. That’s liberating and alarming.”

Niet getreurd want eind goed, al goed: de 135 standaardunits, nota bene van 34 tot 48 m² (!!!), zijn intussen allemaal verkocht.