STEEN & BEEN. Tegenwind (Filip Canfyn)
-
© Christian Wagner
Onze huiscolumnist Filip Canfyn stelt met tegenzin vast dat het met de klimaatdoelstellingen van de Vlaamse regering van kwaad naar erger gaat. Minister Brouns slaat alleszins de al niet zeer hoge ambities terzake van voorgangster Demir in de wind.
Wat hebben windmolens, sociale woningen en asielcentra gemeen? Niemand wil ze. Zo lijkt het toch. Worden er plannen voor die toch noodzakelijke infrastructuur ontvouwd, dan gaan omwonenden op hun achterste poten staan en leveren actiecomités van heinde en verre prefabbezwaarschriften. Burgemeesters doen het vervolgens in hun broek uit schrik voor lokaal protest, en dus stemmenverlies, en steken zich weg achter wat te snel een gebrek aan draagvlak genoemd wordt. Ze bedoelen eigenlijk een gebrek aan politieke moed maar ook dat durven ze niet toegeven. Het luid roepen omwille van particuliere belangen wordt alleszins niet tegengesproken omwille van een algemeen belang. (Jan Terlouw zaliger zou zich plaatsvervangend schamen.)
Minister Demir had in functie van de energietransitie voorzichtige plannen voor zoveel windmolens per jaar, maar dàt aantal wordt al niet gehaald. Nu verzint minister Brouns strengere regels om het plaatselijk verzet van enkelen en altijd dezelfden te sussen. Hij legt voor die turbines een minimumafstand ten opzichte van de dichtstbijzijnde woningen op. Je moet eens proberen een cirkel met een straal van 600 meter vanuit elk huis in verkavelingsvlaanderen te trekken en zien waar nog een gaatje overblijft. Nada. Klimaatbeleid? Noppes. Tegenwindpolitiek met andere woorden.
Overal windmolens kan uiteraard niet, maar nergens evenmin. Dat geldt uiteraard ook voor asielcentra en sociale woningen binnen een straal van 600 meter.
